Niemiecki wywiad wojskowy, znany jako Abwehra, spowija zasłona kłamstw i sprzecznych informacji. W niemałej części przyczyniła się do tego jedna, wybijająca się spośród innych niemieckich szpiegów postać - admirał Wilhelm Canaris, szef Abwehry od stycznia 1935 do marca 1944 roku, który za swój bunt zapłacił życiem.Książka przedstawia historię zdrad, spisków, oszustw, działań na dwa fronty, przypadków tchórzostwa i zaprzedania się, ale także niezwykłego heroizmu, inteligencji, sprytu i zimnej krwi. Opisano w niej m.in. takie operacje Abwehry, jak misja w Skandynawii, która miała ułatwić niemiecką inwazję na Danię i Norwegię w kwietniu 1940 roku, akcja Brandenburczyków w Holandii w maju 1940 roku i nieudane próby umieszczenia niemieckich szpiegów w Wielkiej Brytanii podczas II wojny światowej.Autor książki wspomina także o działaniach nazistowskiego wywiadu w krajach neutralnych - Szwajcarii i Turcji - oraz operacjach w Ameryce Łacińskiej, na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Omawia również stosunki panujące między Abwehrą i SD, służbą bezpieczeństwa i wywiadu SS, kładąc szczególny nacisk na rywalizację między tymi organizacjami.Choć wojna wywiadów wydaje się stosunkowo łagodna w porównaniu z brutalnością i okrucieństwem rzezi, która miała miejsce na polach bitew, trzeba pamiętać, że średnia długość życia agenta wywiadu podczas II wojny światowej była bardzo krótka. Schwytanym nie okazywano żadnej litości. Oto ich historia. Historia siatki nazistowskich szpiegów i agentów Adolfa Hitlera, którzy działali na całym świecie, szerząc terror w całej Europie.

Hitlerjugend, w której otwarcie wyznawano darwinowską zasadę wyższości najsilniejszych, zachęcała do indywidualnego oraz zbiorowego sadyzmu, fizycznych i psychicznych tortur oraz wszelkich form znęcania się nad rówieśnikiem przez grupę. Przeprowadzano obowiązkowe testy na odwagę, które polegały m.in. na skakaniu z wysokości pięciu metrów do wody - bez względu na umiejętności pływackie - wspinaczce po stromych ścianach skalnych bez odpowiedniego zabezpieczenia oraz wykonywaniu niekończących się serii przysiadów.

Rekrutacja dzieci w szeregi przesiąkniętych ideologią organizacji politycznych przyjęła najjaskrawszą formę w Hitlerjugend, która powstała w 1933 r., tuż po przejęciu władzy w Niemczech przez nazistów.

Książka opisuje nazistowskie metody indoktrynowania młodego pokolenia Niemców i manipulowania nimi przez państwo totalitarne. Prezentuje też sylwetki chłopców i dziewcząt, którzy się opierali tym zabiegom. Autor opisuje, jak Hitlerjugend wstrząsała podstawami tradycyjnej moralności, równocześnie utrzymując, że stoi na ich straży, oraz jak wyglądały odważne - lecz skazane na niepowodzenie - próby sprzeciwu. Stanowi również refleksję na temat problemów związanych z przejściem członków pokolenia poddanego indoktrynacji na stronę wartości demokratycznych.